Jako dowód na to, że żeński zaświat znany jako Dama był powiązany z historycznym czarostwem, można zajrzeć do „Maski Królowych”, sztuki napisanej w 1609 roku w Szkocji. Znajduje się w niej wspaniała scena, w której przedstawiony jest Sabat Czarownic przywołujący Damę. Poniższy tekst jest adaptacją oryginału. Nie jest to cytat dosłowny, ale raczej mój własny, wykorzystujący symbolikę inherentną naszym praktykom, która dobrze pasuje do tej bardzo starej recytacji. Jeśli chcesz zobaczyć pełną, oryginalną wersję z 1609 roku, zapoznaj się z „Maską Królowych” Bena Jonsona, tomy 1-3.

„Czarownice, zostańcie, szukamy naszej Damy, wzywamy Ją po imieniu

Używamy Czaru, który szybko namaszcza i przychodzi!

Damo, damo, straż jest nastawiona. Szybko przyjdźcie, wszyscy jesteśmy witani.

Z jezior, z bagien, ze skał, z nor,

Z grobów, z grobów, oto jesteśmy!

Pogoda jest piękna, wiatr sprzyja, Wskakuj, Damo, na swym drewnianym koniu,

Podwiń suknię, dosiądź Kozy lub Zielonego Koguta!

Uzdrów uzdę z nici, by zwinąć mile, które przebyłaś.

Szybko przyjdźcie, bo wszyscy zostajemy!

Kruk jest w powietrzu, wąż, zając i ropucha.

Wrzeciono się kręci, Księżyc jest Pełno.

Rów jest zrobiony, gwóźdź i środek.

Brakuje tylko Tej, Tej, która daje namiętność i moc!

Szybko, Pani, przynieś swoją część.

Ostroga, ostroga małego Marcina,

Wesoło, wesoło niech żegluje.

Robak w jego pysku, cierń w ogonie.

Ogień w górze, ogień na dole.

Z batem w dłoni, by go popędzić.

O Ona Nadchodzi!"